محیا یعنی تمام زندگی

فردا 27 آذر سالروز فوت مادرمه.   روزها طی شد و رفت ودر اندیشه بازآمدنت لحظه ها طی شد و مرد و نگاهم هر روز باز هم با همه شوق ،کوچه ها را پائید. مثل آن روز که می آمدی از دور ... دریغ! دل من در غم هجران تو ای خوبترین، چه بگویم، چه کشید ...   تو عزیز خواهی ماند حتی اگر فاصله ها نگاهت را از ما دور کند... و در قلبم خواهي ماند حتي اگر مدتها طنين نفست به گوشم نرسد!!   ...